Letztes Update am 4. Oktober 2023

Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Magna laus. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Pauca mutat vel plura sane; Eademne, quae restincta siti? Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Duo Reges: constructio interrete. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Rem unam praeclarissimam omnium maximeque laudandam, penitus viderent, quonam gaudio complerentur, cum tantopere eius adumbrata opinione laetentur? Sullae consulatum?

Sedulo, inquam, faciam.

Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Memini me adesse P. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Hunc vos beatum;

Quid enim possumus hoc agere divinius?

Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Ea possunt paria non esse. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Satisne igitur videor vim verborum tenere, an sum etiam nunc vel Graece loqui vel Latine docendus? Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Quis negat? Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis;

Nunc de hominis summo bono quaeritur;

Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Pauca mutat vel plura sane;

Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis.

In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Dicimus aliquem hilare vivere; Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.

Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Sed quot homines, tot sententiae; Ut aliquid scire se gaudeant? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;

Ea possunt paria non esse. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Atqui, inquit, si Stoicis concedis ut virtus sola, si adsit vitam efficiat beatam, concedis etiam Peripateticis. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.